تعامل رابطه والد-کودک به چگونگی روابط هیجانی و روانشناختی والد و کودک با یکدیگر اطلاق می شود (ومبولت، گیبسون ، حاجبی، 1382). کیفیت این ارتباط، بر روی رفتار، رشد هیجانی، عملکرد تحصیلی و رشد اجتماعی اثر گذار است (دریکسول، و پیانتا ، 2011). تعامل مثبت به درجه کیفیت رابطه، از جمله پاسخگویی و حساسیت والد نسبت به نیازهای کودک، تماس فیزیکی که والد و کودک باهم دارند، اعتمادی که بین آنها برقرار می شود و پیش بینی رفتار و گرمی والد اشاره دارد ( ابارشی، 1388).
تعریف عملیاتی تعامل مثبت کلی والد- کودک: تعامل مثبت کلی والد- کودک در این پژوهش به وسیله نمره کل مادر، در مقیاس رابطه والد- کودک پیانتا (CPRS) تعیین می شود.
مقیاس رابطه والد- کودک (CPRS)
این مقیاس توسط پیانتا برای اولین بار در سال 1394 ساخته شد و شامل 33 ماده است که ادراک والدین را در مورد رابطه خود با کودکشان را مورد سنجش قرار می دهد. این پرسشنامه توسط طهماسیان و خرم آبادی (1386) ترجمه و روایی محتوی آن نیز توسط متخصصان ارزیابی شد (ابارشی، 1388). این مقیاس شامل حوزه های تعارض (17 ماده)، صمیمیت (10 ماده)، وابستگی (6 ماده)، و رابطه مثبت کلی (مجموع تمام حوزه ها) می باشد (عابدی شاپور آبادی و همکاران، 1391). تعارض جنبه های منفی رابطه مانند کشمکش با یکدیگر، عصبانی شدن نسبت به یکدیگر، نافرمانی و عدم پذیرش مهار و غیر قابل پیش بینی بودن را در بر می گیرد (خداپناهی و همکاران، 1391).
محتوای فایل دانلودی
فایل پی دی اف